...Βλέποντας ο γέροντας την υπερβολική προθυμία του δόκιμου Χαράλαμπου, μια μέρα τον προσκαλεί ιδιαιτέρως και του λέει:
- Εκεί πάνω σε κείνα τα βράχια που βλέπεις, έχει μια μικρή σπηλιά. Σε διαβεβαιώ ότι είναι παράδεισος. Λοιπόν,θα σκαρφαλώσεις να πας εκεί και θα μείνεις μέχρι να σε φωνάξω. Εντάξει;
- Να'ναι ευλογημένο γέροντα.
"Βάζω,λέει ο Χαράλαμπος, μετάνοια και αμέσως σκαρφαλώνω στα βράχια. Πλησιάζω στη σπηλιά. Αλλά τι να δεις! Ένας άγριος τόπος που μόνο φίδια μπορούσαν εκεί να κατοικήσουν και η σπηλιά τόσο στενή που μόνο σκυφτά μπορούσες να μπεις μέσα. Στην αρχή σαν άνθρωπος δείλιασα,φοβήθηκα και συγχρόνως μονολογούσα: "Ε,γέροντα πού μ'έστειλες εδώ; Αυτός είναι ο παράδεισος; Βρε εδώ κόλαση είναι.Όχι παράδεισος. Για να δούμε πώς θα τη βγάλουμε ώσπου να τελειώσει ο κανόνας,να με φωνάξει ο γέροντας να κατέβω. Όμως, αφού το'πε ο γέροντας, κάτω δεν το βάζω. Έστω και να πεθάνω,αν δεν με φωνάξει ο γέροντας πίσω δεν γυρνάω.Ας πεθάνω στην υπακοή παρά να λιποτακτήσω".
Αρχίζω,λοιπόν,τον κανόνα μου.Δώστου-δώστου μετάνοιες,προσευχή.Δεν άργησε να υποχωρήσει ο φόβος και η δειλία και άρχισα να αισθάνομαι άνετα. "Αφού,λέω,για προσευχή σ'έστειλε ο γέροντας,βάλε Χαράλαμπε όλη σου την βία". Βία-βία, δεν άργησε να θερμανθεί η καρδιά μου και να εκπηγάζει κρουνούς τα δάκρυα δοξολογίας και ευχαριστίας. Εκεί αξιώθηκα την πρώτη θεωρία, όπου σταματά,κατά τους Πατέρες,ο νους. Δεν ενεργεί αυτός,αλλά ενεργείται απ'το Άγιο Πνεύμα, που τον οδηγεί όπου θέλει, μέχρι και αυτούς ακόμα τους ουρανούς. Επανερχόμουν στην φυσική μου κατάσταση και πάλι άλλη αρπαγή σε άλλα ουράνια σκηνώματα. Τούτο επαναλήφθηκε δυο-τρεις φορές. Τότε έπαθα κάτι παρόμοιο με τους μαθητές του Χριστού στο Θαβώρ κι έλεγα: "καλόν εστίν ημάς ώδε είναι. Όντως εδώ που μ'έστειλε ο γέροντάς μου είναι παράδεισος. Μακάρι να μη με φωνάξει ποτέ να κατέβω ξανά απ'αυτό τον παραδεισένιο τόπο".
Κι,όμως,μετά από δυο-τρεις μέρες ακούω μια γνωστή φωνή,κάτω,από τα καλυβάκια: "Χαράλαμπε,είπε ο γέροντας να κατέβεις".
Ε, δεν θα με πιστέψετε πόση δυσφορία μου ήλθε όταν άκουσα την εντολή να γυρίσω. Κι όμως δεν μπορούσα αλλιώς.Βρισκόμουν στην υπακοή. Μόλις γυρνάω και η αλλοίωση στο σκυφτό πρόσωπό μου ήταν ολοφάνερη, με περιλαμβάνει ο γέροντας και μου λέει: "Θέλω,Χαράλαμπε,να μου πεις την αλήθεια. Είναι παράδεισος εκεί που σ'έστειλα ή όχι;''. Εγώ συγκινημένος με σκυφτό πρόσωπο του απαντώ με βουρκωμένα μάτια: "Ναι γέροντα,πράγματι είναι παράδεισος". Ε, δεν άντεξε ο γέροντάς μου, μ'έβαλε στην αγκαλιά του και με φιλούσε.
Κατά κανόνα, ο γέροντάς μας, συμπεριφερόταν αυστηρά. Όμως,μερικές φορές, όταν διαπίστωνε πνευματική πρόοδο στα καλογέρια του, δεν άντεχε από την χαρά του. Μας φανέρωνε τον πραγματικό εαυτό του. Μας αγκάλιαζε και,συγκινημένος, δεν μπορούσε να βαστάξει τα δάκρυα".
Από το βιβλίο του Ιωσήφ Μ.Δ. "ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΑΤΗΣ- Ο απλοϊκός ηγούμενος και διδάσκαλος της νοεράς προσευχής
In the first chapter of
Genesis after creating heaven and earth God creates light to overcome
darkness. This was before the sun or any of the stars, so what is this
light and what is its significance for us today?
Saint Paul gives us the answer in his Second Letter to the Corinthians 4:6-15
"Brethren, it is the God
who said, "Let light shine out of darkness," (Gen 1:3) who has shone in
our hearts to give the light of the knowledge of the glory of God in
the face of Christ."
Paul is referring to the
uncreated light we first see in the Creation story. He shows us that
this is a mystical light that also shines in our hearts to enlighten us
about the truth of Christ. It is a light of knowledge, the greatest
knowledge of all. It is the light that illumines those who have given
us the Scripture and the writings of the Prophets and Church Fathers. It
is the light that overcomes darkness or our ignorance of the Creator.
St Basil the Great says, "It
made darkness vanish, dispelled gloom, illuminated the world, and gave
to all beings at the same a time sweet and gracious aspect." Saint John
the Evangelist says, "In the beginning was the Word, the Word was
with God... He was the true Light, which enlightened everyone coming
into the world." (Jn 1:1; 1:9)
St. John Chrysostom adds, "...this
visible light, produced by the command of the Lord, removed the
darkness from our vision, in like manner the light coming to our minds
dissipated the darkness of error, and led those in error to the truth."
Paul continues,
"But we have this treasure
in earthen vessels, to show that the transcendent power belongs to God
and not to us. We are afflicted in every way, but not crushed;
perplexed, but not driven to despair; persecuted, but not forsaken;
struck down, but not destroyed; always carrying in the body the death of
Jesus, so that the life of Jesus may also be manifested in our bodies.
For while we live we are always being given up to death for Jesus' sake,
so that the life of Jesus may be manifested in our mortal flesh. So
death is at work in us, but life in you."Since
we have the same spirit of faith as he had who wrote, "I believed, and
so I spoke," we too believed, and so we speak, knowing that He who
raised the Lord Jesus will raise us also with Jesus and bring us with
you into His presence. For it is all for your sake, so that as grace
extends to more and more people it may increase thanksgiving, to the
glory of God."
This light of Truth we
receive in our Baptism and is nurtured through the sacrament of Holy
Communion must be treasured as Paul says. We must remember to Glorify
God for all we receive from Him. Through this inner light it is Christ
who lives in us so we can live in Him. God has created all we know and
inherent in this creation is His "light".
Through the Orthodox way of
life we are purified, prepared, so that we can know this "Light" which
gives us the full truth and a faith that is unshakable.
Saint Paul says, "Let us walk becomingly as the light of day suggests." (Rom 13:13)
Let us not engage in actions that are proper to the dark or ignorance.
ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ "ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ"
Καθὼς εἶναι ἀνάγκη νὰ φυλᾶμε τὸ νοῦ μας ἀπὸ τὴν ἀγνωσία, ὅπως εἴπαμε πρίν, ἔτσι παρομοίως εἶναι ἀνάγκη νὰ τὸν φυλᾶμε ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν πολυπραγμοσύνη, τὴν ἀντίθετή της ἀγνωσίας.
Γιατὶ, ἀφοῦ τὸν γεμίσουμε ἀπὸ πολλοὺς λογισμοὺς μάταιους καὶ ἄτακτους καὶ βλαπτικούς, τὸν κάνουμε ἀδύνατο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβη ἐκεῖνο ποὺ ταιριάζει στὴν ἀληθινὴ ἀπονέκρωσί μας καὶ τελειότητα. Γι᾿ αὐτό, πρέπει νὰ εἶσαι σὰν πεθαμένος ἐντελῶς, σὲ κάθε ἔρευνα τῶν ἐπιγείων πραγμάτων, τὰ ὁποῖα, ἂν καὶ μπορεῖ νὰ
ἐπιτρέπωνται, δὲν εἶναι ὅμως καὶ ἀναγκαία.
Καὶ μαζεύοντας πάντα τὸ νοῦ σου, ὅσο μπορεῖς μέσα στὸν ἑαυτό σου, κάνε τὸν ἀμαθῆ ἀπὸ τὰ πράγματα ὅλου τοῦ κόσμου τὰ πράγματα.Τὰ μηνύματα, οἱ καινούργιες εἰδήσεις καὶ ὅλες οἱ μεταβολὲς καὶ οἱ ἀλλοιώσεις, μικρὲς καὶ μεγάλες του κόσμου καὶ τῶν βασιλείων, ἂς εἶναι γιὰ σένα τέτοιου εἴδους, σὰν νὰ μὴν ὑπάρχουν καθόλου.
Ἀλλὰ καὶ ἂν σοῦ προσφέρωνται ἀπὸ τοὺς ἄλλους, ἐναντιώσου σὲ αὐτά, ἀπομάκρυνέ τα ἀπὸ τὴν καρδιὰ καὶ τὴ φαντασία σου.
Ἂς εἶσαι δὲ προσεκτικὸς ἐραστὴς στὸ νὰ καταλάβης τὰ πνευματικὰ καὶ τὰ οὐράνια, μὴ θέλοντας νὰ γνωρίζῃς ἄλλο μάθημα στὸν κόσμο, παρὰ τὸν Ἐσταυρωμένο καὶ τὴ ζωή του καὶ τὸν θάνατο καὶ τὸ τί ζητάει αὐτὸς ἀπὸ σένα· καὶ βέβαια θὰ εὐχαριστήσῃς πολὺ τὸν Θεόν, ὁ ὁποῖος ἔχει γιὰ ἐκλεκτοὺς
καὶ ἀγαπημένους του ἐκείνους ποὺ τὸν ἀγαποῦν καὶ φροντίζουν νὰ κάνουν τὸ θέλημά του.
Ἐπειδή, κάθε ἄλλο ζήτημα καὶ ἔρευνα, εἶναι ἐγωισμὸς καὶ ὑπερηφάνεια, δεσμὰ καὶ παγίδες τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος σὰν πανοῦργος, βλέποντας ὅτι ἡ θέλησις ἐκείνων ποὺ προσέχουν στὴν πνευματικὴ ζωὴ εἶναι δυνατὴ καὶ ἰσχυρή, γυρεύει νὰ νικήσῃ τὸ νοῦ τους μὲ τέτοιες περιέργειες, γιὰ νὰ κυριεύσῃ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Ὁπότε, συνηθίζει πολλὲς φορὲς νὰ τοὺς δίνη σκέψεις δῆθεν ὑψηλές, λεπτὲς καὶ περίεργες καὶ μάλιστα στοὺς εὔστροφους στὸ νοῦ καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ εἶναι εὔκολοι νὰ
ὑψηλοφρονήσουν.
Γιατὶ αὐτοὶ αἰχμαλωτισμένοι ἀπὸ τὴν ἡδονὴ καὶ τὴ συνομιλία ἐκείνων τῶν ὑψηλῶν σκέψεων, στὶς ὁποῖες νομίζουν ψεύτικα ὅτι ἀπολαμβάνουν τὸν Θεό, ξεχνοῦν νὰ καθαρίσουν τὴν καρδιά τους καὶ νὰ προσέχουν στὴν ταπεινὴ γνῶσι τοῦ ἑαυτοῦ τους καὶ στὴν ἀληθινὴ ἀπονέκρωσι· καὶ ἔτσι ἀφοῦ δεθοῦν μὲ τὸ δεσμὸ τῆς
ὑπερηφάνειας, γίνονται εἴδωλο τοῦ ἴδιου τοῦ νοῦ τους· καὶ στὴ συνέχεια, λίγο λίγο, χωρὶς νὰ τὸ καταλάβουν, φθάνουν νὰ λογαριάσουν, ὅτι δὲν ἔχουν ἀνάγκη πλέον ἀπὸ τὴν συμβουλὴ καὶ τὴ νουθεσία τῶν ἄλλων, ἐπειδὴ συνήθισαν νὰ προστρέχουν σὲ κάθε τους ἀνάγκη στὸ εἴδωλο τῆς δικῆς τους κρίσεως· πρᾶγμα, ποὺ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο καὶ δύσκολο νὰ ἰατρευθῇ· διότι ἡ ὑπερηφάνεια τοῦ νοῦ εἶναι πλέον περισσότερο ἐπικίνδυνη ἀπὸ ἐκείνη τῆς θελήσεως.
Ἐπειδή, ἡ μὲν ὑπερηφάνεια τῆς θελήσεως, ὄντας φανερὴ στὸ νοῦ, εὔκολα θὰ μπορῇ καμιὰ φορὰ νὰ ἰατρευθῇ, ὑποτασσόμενη σ᾿ ἐκεῖνο ποὺ πρέπει. Ὁ νοῦς ὅμως ὅταν ἔχῃ σταθερὴ γνώμη ὅτι ἡ κρίσις του εἶναι καλύτερη ἀπὸ τῶν ἄλλων, ἀπὸ ποιόν θὰ μπορῇ νὰ ἰατρευθῇ καὶ πῶς νὰ ὑποταχθῆ στὴν κρίσι τῶν ἄλλων, ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὴν ἔχει τόσον καλὴ σὰν τὴν δική του; Ἂν ὁ ὀφθαλμὸς τῆς ψυχῆς, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ νοῦς, μὲ τὸν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ γνωρίσῃ καὶ νὰ καθαρίσῃ τὴν ὑπερηφάνεια τῆς θελήσεως, εἶναι
ὁ ἴδιος ἀσθενής, τυφλὸς καὶ γεμάτος ἀπὸ ὑπερηφάνεια, ποιός ἔπειτα μπορεῖ νὰ τὸν γιατρέψει; καὶ ἂν τὸ φῶς εἶναι σκοτάδι καὶ ὁ κανόνας εἶναι λάθος, πῶς θέλει νὰ φωτίσῃ ἢ νὰ διορθώσῃ τὰ ἄλλα;
Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀντισταθῇς τὸ γρηγορώτερο σὲ αὐτὴ τὴν ἐπικίνδυνη ὑπερηφάνεια τοῦ μυαλοῦ, προτοῦ νὰ διαπεράση μέσα στὸ νοῦ τῶν κοκκάλων σου καὶ ἀντιστεκόμενος, βάλε χαλινάρι στὴν ὀξύτητα τοῦ νοῦ σου καὶ ὑπόβαλε τὴ δική σου γνώμη στὴ γνώμη τῶν ἄλλων καὶ γίνε ἀνόητος γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ θὰ
εἶσαι σοφώτερος ἀπὸ τὸν Σολομώντα·
«Ὅποιος νομίζει ὅτι εἶναι σοφὸς μὲ τὰ μέτρα αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ αἰῶνα, ἂς γίνῃ μωρός, γιὰ νὰ γίνῃ πραγματικὰ σοφός» (Α´ Κορινθ. 3,10).
- Γέροντα, γιατί ο Μωυσής για ένα παραμικρό σφάλμα στερήθηκε την Γη της Επαγγελίας;
- Δεν ήταν παραμικρό σφάλμα∙ ήταν δυσπιστία. Ο Θεός είχε περάσει τους Ισραηλίτες από την Ερυθρά Θάλασσα, τους είχε βγάλει νερό στο Σινά, τους έτρεφε με το μάννα, τόσα θαυμαστά γεγονότα τους είχε δείξει και αυτοί, όταν τους έλειψε πάλι το νερό, γόγγυσαν. Και ο Μωυσής, όταν του είπε ο Θεός να χτυπήση τον βράχο, για να βγη νερό, δυσπίστησε. «Μήπως μπορεί να βγη απ’ αυτόν τον βράχο νερό;», είπε. Γι’ αυτό μετά ο Θεός του έβαλε εκείνον τον κανόνα: «Για τιμωρία ,του είπε, μόνον από μακριά θα δη την Γη της Επαγγελίας». Αν ο Θεός δεν τους είχε βγάλει κι άλλη φορά νερό με θαυμαστό τρόπο, θα είχε ο Μωυσής κάποια ελαφρυντικά∙ τώρα όμως ήταν αδικαιολόγητος για την δυσπιστία του, γι’ αυτό ο Θεός δεν επέτρεψε να μπη στην Γη της Επαγγελίας.
- Γέροντα, νομίζω ότι μόνο με τη δική μου προσπάθεια θα διορθωθώ και γι’ αυτό δεν προχωράω.
- Τι μπορείς να κάνης εσύ μόνη σου; Όσο είναι κανείς γαντζωμένος στον εαυτό του, εμποδίζει το έλεος του Θεού και μένει πίσω, δεν προχωράει. Εάν είχες λίγη πίστη, θα άλλαζαν σχεδόν όλα και, αν είχες και λίγη ταπείνωση, θα είχες Χάρη Θεού. Όλα οφείλονται στο ότι χωλαίνεις στην πίστη και στην ταπείνωση. Έτσι, «δένεται» ο Θεός και δεν μπορεί να σε βοηθήση, γιατί σέβεται το αυτεξούσιο. Να ζητάς πίστη από τον Χριστό- «πρόσθες ημίν πίστιν»- και να καλλιεργής την ταπείνωση. Γιατί, ακόμα και όταν πιστεύη κανείς, αν έχω υπερηφάνεια, πάλι δεν ενεργεί η πίστη.
Είδατε ο εκατόνταρχος, που αναφέρει το Ευαγγέλιο; Δεν είχε καθόλου υπερήφανο λογισμό, αλλά και τι πίστη είχε! «Δεν είμαι άξιος ,είπε στον Χριστό, να μπης στο σπίτι μου∙ πες μόνον έναν λόγο και θα γίνη καλά ο δούλος μου», και δεν Τον άφησε να πλησιάση στο σπίτι του. Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: «Ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον».
Από το βιβλίο: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
ΛΟΓΟΙ Ε΄
ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
2007
Η επιστροφή στον Θεό, από την γη στον Ουρανό (Του Γέροντος Παϊσίου)
Ο καλός Θεός Αγγέλους έκανε, αλλά μερικοί Άγγελοι από την υπερηφάνεια τους έγιναν δαίμονες. Έπλασε μετά τον άνθρωπο ο Θεός, για να συμπληρώσει το ξεπεσμένο Αγγελικό τάγμα, και άφησε και τους δαίμονες ελεύθερους μέχρις ενός σημείου και εώς καιρού, για να μας βοηθάνε με την κακία τους, να δίνουμε δηλαδή εξετάσεις στην γη και να περνάμε στην ουράνια ζωή, την αιώνια. Όσο ζει ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να δίνει πνευματικές εξετάσεις. Μετεξεταστέος δεν υπάρχει. Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, έστω να πιάσουμε έστω την πνευματική βάση, να περάσουμε στον παράδεισο. Αμήν.
Ό ποιος αγωνίζεται πνευματικά, πολεμάει τον εχθρό διάβολο, και επόμενο είναι να πολεμηθεί και απ' αυτόν. Ο άνθρωπος που θα νικήσει τον νοητό εχθρό, θα στεφανωθεί από τον Χριστό.
* *
Η πείρα αποκτιέται από τα πυρά των δαιμόνων, που δέχεται ο στρατιώτης του Χριστού στην πνευματική μάχη. Πριν αρχίσει την μάχη ο εχθρός, αρχίζει τον βομβαρδισμό με τους λογισμούς. Η ευχή του Ιησού είναι το βαρύτερο όπλο κατά των λογισμών του εχθρού.
* *
H πνευματική προκοπή του αγωνιζόμενου δεν θα εξαρτηθεί από τον καλό Πνευματικό Πατέρα, αλλά από τους καλούς λογισμούς του υποτακτικού.
* *
Ο υποτακτικός που δέχεται πονηρό λογισμό για τον Γέροντά του, και αφαιρείται η εμπιστοσύνη του, σωριάζεται πια μόνος του, όπως γκρεμίζεται και ο τρούλος, όταν αφαιρεθεί το κεντρικό τούβλο, το κλειδί.
* *
Για να εξαγνισθεί ο νους και η καρδιά, πρέπει ο άνθρωπος να μην δέχεται πονηρούς λογισμούς, αλλ' ούτε και ο ίδιος να σκέφτεται πονηρά. Να ενεργεί απλά και ταπεινά και ν' αγωνίζεται φιλότιμα.
* *
Μεγαλύτερη πνευματική δύναμη έχουν οι αγνοί λογισμοί από κάθε άλλη άσκηση, νηστεία, αγρυπνία κ.λ.π. για αυτούς που αγωνίζονται να φυλάξουν την ψυχική τους και σωματική τους αγνότητα.
* *
O φυσικός σαρκικός πόλεμος υποχωρεί με την νηστεία, αγρυπνία, προσευχή, όταν δεν υπάρχει υπερηφάνεια.
* *
Ο πονηρός λογισμός, όταν συνεργαστεί με τον σαρκικό παλαιό άνθρωπο, κάνει διπλό κακό στην ψυχή όπως και ο διάβολος, όταν συνεργαστεί με τον άνθρωπο κάνει διπλό κακό στον κόσμο.
* *
Οι βλάσφημοι όμως λογισμοί είναι όλοι του διαβόλου και όχι του ανθρώπου.
* *
Με βλάσφημους λογισμούς βασανίζει ο διάβολος συνήθως του ευαίσθητους ανθρώπους, για να τους θλίβει και να τους φέρνει σε απόγνωση.
* *
Ο ι βλάσφημοι λογισμοί είναι όπως τα αεροπλάνα που μας ενοχλούν με τον θόρυβό τους, χωρίς να το θέλουμε, αλλ' ούτε και να μπορούμε να τους εμποδίσουμε. Το βαρύ αντιαεροπορικό είναι η ψαλμωδία, γιατί είναι και προσευχή στον Χριστό, αλλά και περιφρόνηση στον διάβολο.
* *
Σ την αρχή της πνευματικής ζωής ο αγωνιζόμενος διώχνει τους κακούς λογισμούς με την μελέτη την πνευματική, την αδιάλειπτη προσευχή και την φιλότιμη άσκηση. Μετά έρχονται όλο καλοί λογισμοί. Αργότερα σταματάνε και οι καλοί λογισμοί και νιώθει ένα άδειασμα, και μετά έρχεται ο Θείος φωτισμός στον άνθρωπο.
* *
Tον πονηρό τον γνωρίζει ο άνθρωπος του Θεού, ενώ τους καλούς λογισμούς των ανθρώπων ο πονηρός δεν τους γνωρίζει.
* *
Η μεγαλύτερη αρρώστια στην εποχή μας είναι οι μάταιοι λογισμοί των κοσμικών ανθρώπων, που φέρνουν άγχος. Την θεραπεία την φέρνει ο Χριστός με την ψυχική γαλήνη, μαζί και την αιωνιότητα, αρκεί να μετανοήσει ο άνθρωπος και να στραφεί στον Χριστό.
* *
Ο πολύ αμαρτωλός έχει και πολύ υλικό για ταπείνωση δέχεται την Θεία Χάρη, αρκεί ο άνθρωπος να αποφεύγει στην συνέχεια τις αφορμές, τα αίτια, για να την διατηρήσει.
* *
Η έρημος πολύ βοηθάει για την εξάλειψη των ψυχικών παθών, διότι και η αγριάδα εξαφανίζεται στην άγονη έρημο, ενώ στον βούρκο γίνεται σαν καλάμι.
* *
Μη θαυμάζετε αυτούς που πλησιάζουν στο φεγγάρι, αλλ' αυτούς που αποφεύγουν το κοσμικό φρόνημα και πλησιάζουν στον Θεό και αγάλλονται.
* *
Ο άνθρωπος που απομακρύνεται από τον Θεό, ανάπαυση ψυχική δεν βρίσκει ούτε στην πρόσκαιρη αυτή ζωή αλλ' ούτε και στην αιώνια. Διότι, όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, μένει απαρηγόρητος και σ αυτή την ζωή, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια.
* *
Ό σο απομακρύνονται οι άνθρωποι από την φυσική ζωή, την απλή και προχωρούν στην πολυτέλεια, αυξάνουν και το ανθρώπινο άγχος. Και όσο προχωρεί η κοσμική ευγένεια, τόσο χάνεται η απλότητα, η χαρά και το φυσικό ανθρώπινο χαμόγελο.
* *
Ο Θεός είναι άπειρος νους, και ο άνθρωπος με τον νου συγγενεύει με τον Θεό και με τον νου Τον πλησιάζει. Ο Θεός είναι άπειρη αγάπη, και με καθαρή καρδιά ο άνθρωπος ζει τον Θεό. Ο Θεός είναι απλός, και με απλότητα πιστεύει ο άνθρωπος και αγωνίζεται ταπεινά και φιλότιμα και ζει τα μυστήρια του Θεού.
* *
Τ α χρόνια περνάνε οι άνθρωποι γερνάνε. Μη κάθεστε λοιπόν στο σταυροδρόμι, διαλέξτε ένα Σταυρό ανάλογα με το φιλότιμό σας και προχωρείτε σ' ένα δρόμο, από τους δύο της Εκκλησίας μας, και ακολουθείστε τον Χριστό στην Σταύρωση, εάν θέλετε να χαρείτε αναστάσιμα.
* *
Ο ι ανθρώπινοι σταυροί είναι απλός σταυρουδάκια που μας βοηθάνε για την σωτηρία της ψυχής μας, ενώ του Χριστού ήταν πολύ βαρύς, διότι δεν χρησιμοποίησε την θεϊκή Του δύναμη για τον εαυτό του.
* *
Τ ο καλύτερο φάρμακο για την κάθε δοκιμασία μας είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία των συνανθρώπων μας των συνανθρώπων μας, αρκεί να την φέρουμε στον λογισμό μας.
* *
Ο Ιησούς είναι γλυκύς, και όποιος ακουμπήσει την πίκρα του πόνου του στον Χριστό, το πικρό μεταβάλλεται σε γλυκό σιρόπι.
* *
Θέλεις η προσευχή σου να γίνει καρδιακή, για να είναι ευπρόσδεκτη στον Θεό; Κάνε τον πόνο του συνανθρώπου σου δικό σου πόνο. Και μόνο ένας καρδιακός αναστεναγμός για τον πλησίον σου φέρνει θετικά αποτελέσματα. Η θεϊκή πληροφορία της ευπρόσδεκτης προσευχής είναι θεία παρηγοριά που νιώθει μετά την προσευχή ο άνθρωπος.
* *
Η νυχτερινή ήσυχη προσευχή πολύ βοηθάει με την ηρεμία της και είναι πιο αποτελεσματική και για την δική μας πνευματική ανάπτυξη, όπως και η νυχτερινή σιωπηλή βροχή πολύ βοηθάει στην ανάπτυξη των φυτών.
* *
Ο ύπνος μετά την δύση του ηλίου πολύ ωφελεί στο σώμα. Αλλά και η αγρυπνία μετά την δύση του ηλίου πολύ βοηθάει στην ψυχή με την κατανυκτική προσευχή.
* *
Τραβάτε συνέχεια κομποσχοίνι, μέχρι να ξεπαγώσουν τα πνευματικά λάδια, για να πάρει μπρος η πνευματική μηχανή, να δουλεύει μόνη της η καρδιά την ευχή.
* *
Ανάλογα με την θυσία και την προσευχή που κάνει ο άνθρωπος για τον εαυτό του ή για τον συνάνθρωπό του, θα δεχθεί και την θεία βοήθεια.
* *
Η εμπιστοσύνη στον θεό για ό,τι δεν γίνεται ανθρωπίνως, είναι μια μυστική συνεχής προσευχή με θετικά αποτελέσματα.
* *
Ό ποιος εμπιστεύεται στον Θεό, σπέρνει δοξολογία και δέχεται την θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος.
* *
Τ ην γλυκιά ζωή δεν την αισθάνονται αυτοί που την χαίρονται κοσμικά, αλλ' αυτοί που ζουν πνευματικά και δέχονται και τις πίκρες με χαρά, σαν ιαματικά βότανα για την υγεία της ψυχής, και τρέφονται για την συντήρηση του σώματος.
* *
Εάν πεινάει ο πλησίον σου δώσε την τροφή σου. Εάν δεν υπάρχει πεινασμένος άνθρωπος, δώσε την τροφή σου στα πεινασμένα ζώα, γιατί εσύ θα ωφεληθείς ψυχικά από την νηστεία για τον Παράδεισο, ενώ τα καημένα ζώα δεν έχουν Παράδεισο έχουν όμως και το καλό, που δεν έχουν ούτε κόλαση.
* *
Η χαρά που νιώθει ο άνθρωπος, όταν δέχεται υλική ευλογία, είναι χαρά ανθρώπινη. Ενώ η χαρά που νιώθει όταν δίνει ο άνθρωπος, είναι χαρά θεϊκή. Ή θεϊκή έρχεται με το δόσιμο!
* *
Τ ην πνευματική αλλοίωση που δέχεται η ψυχή μαζί με την καρδιακή αγαλλίαση και από μια μικρή ελεημοσύνη ή καλοσύνη προς τον συνάνθρωπο, δεν μπορεί να την δώσει ούτε ο μεγαλύτερος καρδιολόγος, ακόμη και αν του δώσεις ένα σακί δολάρια.
* *
Ό ποιος κουράζεται για το πλησίον του, από καθαρή αγάπη ξεκουράζεται με την κούραση. Ενώ εκείνος που αγαπάει τον εαυτό του και τεμπελιάζει, κουράζεται και με το να κάθεται.
* *
Ο προκομμένος άνθρωπος, σε όποια ζωή και αν βρεθεί, είτε μοναχός είτε λαϊκός, θα κάνει προκοπή πνευματική, γιατί θα εργαστεί φιλότιμα. Ενώ ο άνθρωπος που δεν καλλιεργεί το φιλότιμο, που του χάρισε ο Θεός, ανεπρόκοπος θα είναι και στην μια ζωή και στην άλλη.
* *
Τ α καημένα τα ζώα είναι καλύτερα στους τρόπους από τους αναίσθητους ανθρώπους, διότι αγοράζονται και από πονόψυχους και από άσπλαχνους και υποτάσσονται αδιάκριτα και εργάζονται σκληρά και υπομένουν αγόγγυστα χωρίς κανένα μισθό. Επομένως, μας πέρασαν και στην ακτημοσύνη και στην υπομονή και στην υπακοή.
* *
Ανώτερη αγάπη έχει ο άνθρωπος που σηκώνει ταπεινά το σφάλμα του συνανθρώπου του, παρά εκείνος που σηκώνει το βαρύ τορβά του συνοδοιπόρου του.
* *
Δέξου την αδικία σαν μεγάλη ευλογία, γιατί αποταμιεύεις απ' αυτήν ουράνια ευλογία. Μην επιδιώκεις όμως να σε αδικούν, γιατί αυτό κρύβει κακότητα ευγενική
* *
Όταν αδικείσαι να μη λες : <<Να το βρει από το Θεό>>, γιατί τότε καταριέσαι με ευγένεια.
* *
Ο άνθρωπος που σου ζητάει ειλικρινή συγχώρεση, όταν σφάλλει, να τον συγχωράς, κάθε φορά που σφάλλει, με καλοσύνη και να τον αγαπάς και από κοντά. Τον δε πονηρό που σου ζητάει δήθεν συγχώρεση, για να κάνει την δουλειά του και συνέχεια να σε μπλέκει στις υποθέσεις του, που βλάπτουν ψυχικά και άλλους ανθρώπους, συγχώρεσέ τον εβδομήντα επτά φορές μαζεμένες και στο εξής να τον αγαπάς από μακριά και να εύχεσαι γι' αυτόν.
* *
Δέξου την αδικία με χαρά, όταν δε σε βλάπτει ψυχικά. Όσο περισσότερο πνευματικός είναι ένας άνθρωπος, τόσο λιγότερα δικαιώματα έχει σ' αυτή την ζωή, διότι τα δικαιώματα του δικαίου τα φυλάει ο Χριστός στην ουράνια ζωή.
* *
Ό σο περισσότερο κοπιάζει το σώμα για το Χριστό, τόσο περισσότερο αγάλλεται και η ψυχή η ψυχή κοντά στον Χριστό, και η προσφορά του ανθρώπου προς τους συνανθρώπους του είναι πιο αποτελεσματική, διότι τότε είναι πνευματική.
* *
Ο πονόψυχος άνθρωπος έρχεται στην θέση του πονεμένου, εύχεται, παρηγορεί, αλλά ανταμείβεται και ο ίδιος από τον Χριστό με θεία παρηγοριά ανάλογα από τον πόνο του. Ενώ ο άσπλαχνος που επιδιώκει την θέση του άλλου, όταν την καταλαμβάνει, καταλαμβάνεται και ο ίδιος από το άγχος και ζει μέρος της κολάσεως από τούτη την ζωή.
* *
Μέσα στην αγάπη προς τον πλησίον μας κρύβεται η πολύ αγάπη μας για τον Χριστό. Μέσα στην ευλάβειά μας προς την Παναγία και τους αγίους κρύβεται η πολύ ευλάβειά μας πάλι για τον Χριστό- στον Τριαδικό Θεό.
* *
Οι άγιοι άγγελοι δοξολογούν ακατάπαυστα τον Θεό με φτερουγισμένη ευλάβεια: Άγιος, Άγιος…
* *
Ο άνθρωπος για να πετάξει αγγελικά πρέπει να πετάξει δηλαδή όλα τα ψυχικά του πάθη και τα υλικά του πράγματα στους φτωχούς, διότι όπου υλικός πλούτος εκεί πνευματική φτώχεια.
* *
Τον φτωχό άνθρωπο και ο ληστής ακόμα τον ευσπλαχνίζεται και τον ελεεί, ενώ τον πλούσιο ο ληστής τον κάνει ακτήμονα με άσχημο τρόπο. Καλό είναι ο άνθρωπος να γίνει ακτήμων μόνος του, από το Ιερό Ευαγγέλιο του Χριστού, για να κληρονομήσει την ουράνια Βασιλεία Του.
* *
Επειδή η ουράνια ζωή των ανθρώπων θα είναι πια αγγελική, γι' αυτό ορισμένοι φιλότιμοι νέοι αρχίζουν από τούτη την ζωή, γίνονται μοναχοί και ζουν με παρθενία, ακτημοσύνη και υπακοή.
* *
Ένα είναι το αγγελικό σχήμα των Μοναχών και των Μοναζουσών. Ουκ ένι άρσεν και θήλυ. (Γαλ.γ΄,28)
* *
Για να αναπτυχθεί το μοναχικό φρόνιμα στην καρδιά μας, πρέπει να πεθάνει προηγουμένως το κοσμικό μας φρόνημα και να γίνει φυτόχωμα. Και για να πεθάνουν τα πάθη, πρέπει να σκέφτεται κανείς τον θάνατο, την κρίση και να πάθη και αυτός φιλότιμα για τον Χριστό, που πολλά έπαθε για τον μέχρι θανάτου για να μας λυτρώσει!
* *
Καλά είναι να πεθάνει στην Μετάνοια του ο Μοναχός, αλλά εν μετανοία.
* *
Όποιος γνωρίζει την μεγάλη αξία του Αγγελικού Σχήματος, δεν επιδιώκει άλλα αξιώματα. Εάν γίνεις σωστός Μοναχός θα χαίρεσαι αγγελικά και στην γη και στον Ουρανό. Αλλιώς θα σε χλευάζουν οι άνθρωποι οι κοσμικοί και θα λυπούνται οι Άγγελοι.
* *
Ο Μοναχός που ζει κοσμικά, είναι βασανισμένος και αποτυχημένος στη ζωή του. Θα είναι πρόβλημα και για τον Χριστό με ποιους να τον κατατάξει στην άλλη ζωή, με τους Μοναχούς ή με τους κοσμικούς;
* *
Ο Μοναχός είναι φως, φάρος στα βράχια και όχι φανός για τον κόσμο.
* *
Όταν ο Μοναχός δεν βλέπει ανθρώπους για τον Χριστό, τότε βλέπει πολλούς ανθρώπους και βοηθάει θεϊκά με την προσευχή σε πράγματα που δεν γίνονται ανθρωπίνως.
* *
Οι Μοναχοί είναι οι ασυρματιστές της Εκκλησίας μας και γι' αυτό τον λόγο απομακρύνονται από τους κοσμικούς θορύβους, για να έχουν καλή επαφή με τον Χριστό, στην προσευχή, για να βοηθάνε.
* *
Εάν ο Μοναχός συγκρίνει τον εαυτό του με τους κοσμικούς υπερήφανα, θα πέσει, θα γίνει κοσμικός. Εάν ζητάει ταπεινά το έλεος του Θεού και αγωνίζεται και βλέπει όλους τους ανθρώπους καλούς και αγίους, τότε μιμείται τους Αγίους.
* *
Γ ια να αναστηθεί η ψυχή πνευματικά, πρέπει να σταυρωθεί ο άνθρωπος, να πεθάνουν τα πάθη τα ψυχικά, κυρίως ο εγωισμός, το αναρχικό παιδί της υπερηφανείας, που εμποδίζει τη θεία Χάρη και σπάει τα μούτρα του ανθρώπου.
* *
Γ ια να προκόψει πνευματικά ο Μοναχός, πρέπει να αφήσει την λογική, να ταπεινωθεί και να δουλέψει με την καρδιά. Και για να προκόψει η Καλόγρια, πρέπει να αφήσει τις ζήλιες κ.λ.π., να ανδρωθεί πνευματικά και να προπορεύεται η λογική, για να φρενάρει την καρδιά.
* *
Μ η θεωρείτε σπατάλη χρόνου την πνευματική εργασία στον εαυτό σας γιατί αυτό είναι πνευματική προϋπόθεση για τον εαυτό σας και για τους συνανθρώπους σας θετική βοήθεια.
* *
Π ροσοχή, μη βγάλετε όνομα καλό, γιατί το όνομά σας θα γίνει μετά ο μεγαλύτερος εχθρός της ησυχίας σας. Μεγαλύτερη προσοχή χρειάζεται να μην βγάλει ο Μοναχός όνομα από την προσεγμένη πνευματική του ζωή, διότι χάνει τους κόπους του από τους κοσμικούς επαίνους. Ενώ από την απρόσεκτη ζωή κανείς όταν μετανοήσει, επειδή έχει ξεπέσει στα μάτια των ανθρώπων, εξοφλά και καμιά αμαρτία.
* *
Το καλό που κάνει ο άνθρωπος, όταν το κάνει γνωστό και υπερηφανεύεται, το εξοφλάει, κουράζεται άσκοπα και κολάζεται.
* *
Ο Μοναχός που σκέφτεται κοσμικά φαίνεται ότι λάθεψε τον δρόμο τουΧ ενώ ξεκίνησε για τον Χριστό, η ψυχή του πάει στον κόσμο.
* *
Οι Μοναχοί που ασχολούνται συνέχεια με περιττά κτίσματα και κοσμικά φτιαξίματα, φανερώνουν ότι είναι γήινοι τούβλα-πηλός, και καθόλου νους θεϊκός.
* *
Τα απλά κτίρια και τα ταπεινά αντικείμενα μεταφέρουν τους Μοναχούς νοερώς στις σπηλιές και τα απέριττα Ασκητήρια των Αγίων Πατέρων μας, και έτσι ωφελούνται πνευματικά. Ενώ τα κοσμικά θυμίζουν κόσμο και κάνουν τους Μοναχούς κοσμικούς στην ψυχή.
* *
Ά νθρωποι σαν κι εμάς ήταν οι Αθωνίτες Άγιοι. Βουνό άγριο ήταν και ο Άθωνας, όπως και τα άλλα βουνά. Αλλά για να αγωνιστούν φιλότιμα οι Πατέρες μας, αγίασαν και αυτοί , αγίασαν και το όρος και ονομάστηκε Άγιον Όρος, και εμείς τώρα καμαρώνουμε ως Αγιορείτες!
* *
Οι Άγιοι Πατέρες μας την έρημο την είχαν αγιάσει, την είχαν μεταβάλλει σε πνευματική πολιτεία, ενώ εμείς , δυστυχώς, την μεταβάλλαμε σε κοσμική πολιτεία.
* *
Η κάθε κοσμική τάξης στον Μοναχισμό είναι και μια μεγάλη αταξία πνευματική.
* *
Μ η θελήσεις αδερφέ να προσαρμόσεις, αδερφέ, την ήρεμη έρημο με τον ανήσυχο κοσμικό εαυτό σου, αλλά σεβάσου την έρημο για να σε βοηθήσει με την ηρεμία της, να ερημωθείς από τα πάθη σου και να χαρητωθείς από τον Χριστό.
* *
Εάν θέλεις να γίνεις Ησυχαστής, για να παραμείνεις στην ησυχία, απόκτησε πρώτα την εσωτερική σου ησυχία μέσα στην εξωτερική σου ανησυχία, με καλούς λογισμούς.
* *
Ο αρχάριος που ξεκόβεται από την Αδελφότητα, για να γίνει ησυχαστής, μοιάζει με το άγουρο σύκο που κόβεται από την συκιά, αλλά στάζει γάλα ακόμηΧφαίνεται πως έχει ανάγκη ακόμη από γάλα.
* *
Π αλαιά που ήταν περισσότεροι οι γεροντάδες, έκαναν και οι νεώτεροι πνευματική προκοπή. Στην εποχή μας που είμαστε οι περισσότεροι γέροι, τι να κάνουν και οι νέοι;
* *
Π αλαιά οι Πατέρες μας είχαν αγωνιστικό πνεύμα. Νήστευαν πολύ και προτιμούσαν τα νερόβραστα, γι' αυτό και είχαν και αγιότητα και σωματική υγεία. Στην εποχή μας που αποφεύγουμε την άσκηση και τα νερόβραστα, γίναμε εμείς νερόβραστοι. Και η κότα ακόμη, εάν δεν ξεσκάλιζε και πετούσε τα πάχια της, θα πετούσε, και δεν θα την έπιανε το γεράκι. E
* *
να τουρβά μεταφέρει κανείς και λέει πότε να τον ξεφορτωθεί. Πόσο μάλλον να κουβαλάει συνέχεια περίσσιο βάρος, το οποίο προσθέτει με την πολυφαγία, και βλάπτει και στην υγεία!
* *
Ο ασκητικός άνθρωπος βλέπει την σκελετωμένη του σάρκα σαν φίλο της ψυχής του, που τον βοηθάει για τον αγιασμό τηςΧ ενώ ο καλοθρεμμένος την σάρκα την εχθρό της ψυχής του, και τον πολεμάει. Ευκαιρία ζητάει τότε ο πονηρός να τον βομβαρδίσει με αισχρούς λογισμούς.
* *
Μ ετά την νηστεία το ψωμί είναι γλυκό. Μετά την αγρυπνία ο ύπνος είναι γλυκός. Και μετά την κούραση και η σκληρή πέτρα μας ξεκουράζει καλύτερα και από την πολυθρόνα.
* *
Όσο αποφεύγει κανείς την ανθρώπινη παρηγοριά, τόσο τον πλησιάζει και η θεία.
* *
Ε άν οι άνθρωποι ζούσαν απλά, Ευαγγελικά, κοντά στον Χριστό, θα γλυκαίνονταν πνευματικά από τον Χριστό και δεν θα τους έπνιγε το κοσμικό άγχος, ώστε να πικραίνονται με τα ψυχοφάρμακα και να γίνονται φυτά.
* *
Ε πειδή οι ανθρώπινες ευκολίες ξεπέρασαν τα όρια, έγιναν δυσκολίες. Πλήθυναν οι μηχανές, πλήθυνε ο περισπασμός, έκαναν και τον άνθρωπο μηχανή, και τώρα οι μηχανές και τα σίδερα κάνουν κουμάντο και τον άνθρωπο, γι' αυτό έγιναν οι καρδιές των ανθρώπων σιδερένιες.
* *
Η κοσμική εξέλιξη, με την αμαρτωλή αυτή ελευθερία, έφερε αυτή την πνευματική σκλαβιά. Η πνευματική υποταγή στο θέλημα του Θεού είναι ελευθερία ψυχική, και η παρακολούθηση η πνευματική έχει σιγουριά θεϊκή.
* *
Ανάλογα με την υποταγή του υποτακτικού φέρει ευθύνη και ο Πνευματικός Πατέρας.
* *
Ο αρχάριος είναι σαν άδεια κασέτα μαγνητοφώνουΧ ευθύνη θα ζητηθεί από τον Γέροντα.
* *
Υποταγή δεν είναι το να κάνει εξωτερικά υποταγή ο υποτακτικός, αλλά με χαρά να είναι υποταγμένο το φρόνημά του στο πνεύμα του Γέροντά του.
* *
Όποιος κρατάει το θέλημά του, διώχνει το θέλημα του Θεού και εμποδίζει την θεία Χάρη.
* *
Ο ταπεινός άνθρωπος, επειδή δεν έχει θέλημα και εγωισμό, δέχεται τον θείο φωτισμό. Επειδή δέχεται ταπεινά και συμβουλές, γίνεται φιλόσοφος.
* *
Γ ια να υποταχθεί κανείς, ή θα πρέπει να τον ευλαβείται τον άλλον ή να τον φοβάται. Η μεν υποταγή από ευλάβεια είναι πνευματική, η δε από φόβο είναι πειθαρχία στρατιωτική.
* *
Εάν δεν διορθωθεί ο καθένας μας, για να πληθύνει το καλό, πως μπορεί να επικρατήσει το καλό με καλό τρόπο;
* *
Μ ην καταπιέζετε εγωιστικά τον εαυτό σας, πάνω από τις δυνάμεις σας, και δημιουργείτε άγχος. Ο Χριστός είναι στοργικός Πατέρας και όχι τύραννος. Τον φιλότιμο αγώνα μας χαίρεται ο Χριστός.
* *
Ε άν δεν μπορούμε να αγωνιστούμε πολύ ή καθόλου, τουλάχιστον να το αναγνωρίζουμε ταπεινά και να ζητάμε το έλεος του Θεού. Εάν θα μας βοηθούσε και η μη αναγνώριση, ούτε και αυτή θα μας την ζητούσε ο Χριστός.
* *
Γ ια να ακούσει κανείς το θείο μήνυμα του Λόγου του Θεού, για να αλλοιωθεί, πρέπει και ο ίδιος να γυρίσει το κουμπί του στην ίδια συχνότητα, που εκπέμπει ο Χριστός δια του Ιερού Ευαγγελίου, και να εφαρμόζει τις θείες Του εντολές με ευλάβεια.
* *
Ά λλο ευλάβεια και άλλο ευσέβεια - ¨όπως η Ορθόδοξη Ανατολική ευλάβεια διαφέρει από την Δυτική ευρωπαϊκή ευσέβεια. Η μεν ευλάβεια έχει θεία Χάρη, η δε ευσέβεια έχει ανθρώπινο μυαλό.
* *
Σ την αποχή μας, που υπάρχει αυτή η σύγχυση του μυαλού, αφήσαμε τα Πατερικά βιβλία και πιάσαμε τα περιοδικά, που συγχύζουν περισσότερο. Αφήσαμε και το Ιερό Ευαγγέλιο, οι περισσότεροι, και ορμάμε να πιάσουμε το Πηδάλιο, έμπειροι και άπειροι, γι' αυτό θαλασσοδέρνεται το Ιερό σκάφος μας η Εκκλησία μας.
* *
Καλό είναι το να διαβάζει κανείς βιβλία πνευματικά, αλλά καλύτερα είναι το να τα εφαρμόζει, να ζει πνευματικά.
* *
Σωστός άνθρωπος δεν είναι αυτός που λέει σωστές κουβέντες, αλλ' εκείνος που ζει και σωστά, Ευαγγελικά.
* *
Π αλαιά οι άνθρωποι είχαν ακρίβεια στην ζωή τους, ειλικρίνεια, τιμιότητα κ.τ.λ. Τα δε υλικά πράγματα τότε ήταν φθηνά. Τώρα, δυστυχώς, στα χρόνια μας έφυγε από εμάς τους ανθρώπους η ακρίβεια, και ακρίβυναν τα υλικά πράγματα.
* *
Π αλαιότερα οι Χριστιανοί σε κάθε ενέργειά τους έκαναν πρώτα τον Σταυρό τους, στα δε σοβαρά θέματα έκαναν πολλή προσευχή. Στην εποχή μας, δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς, όχι μόνο δεν προσευχόμαστε στα σοβαρά θέματα, αλλά ούτε και σκεφτόμαστε, και έτσι πληρώνουν και οι άλλοι τις απερισκεψίες μας.
* *
Η κάθε καλή ιδέα που έρχεται στον ανθρώπινο νου, είναι από άνω, από τον Θεό. Μόνο ότι κατεβάζει η μύτη μας με το συνάχι είναι δικό μας.
* *
Είτε καθρέπτης είναι κανείς είτε καπάκι από κονσερβοκούτι, εάν δεν πέσουν οι ηλιακές ακτίνες δεν λαμποκοπάει.
* *
Μ η στεναχωριέστε εάν έχετε ελαττώματα κληρονομικά, αλλ' ούτε να καμαρώνετε για τις κληρονομικές σας αρετές, διότι ο Θεός θα εξετάσει την εργασία που έκανε ο άνθρωπος στον παλαιό του άνθρωπο.
* *
Εάν ο ήπιος χαρακτήρας βοηθάει μια φορά για την πνευματική πρόοδο, ο θυμώδεις βοηθάει πιο πολύ, αρκεί την δύναμη αυτή του θυμού να την στρέψει εναντίον του κακού, των ψυχικών του παθών.
* *
Ό πως η ξυλόγλυπτη εικόνα έχει ατελείωτη δουλειά, όταν δουλευτεί με φακό, έτσι και η ψυχή του ανθρώπου έχει ατελείωτη δουλειά, όσο καθαρίζουν τα μάτια της ψυχής του ανθρώπου και γίνονται τηλεσκόπια.
* *
Ε άν καμιά φορά δεν βρεις άνθρωπο, για να καθρεφτίσεις τον εαυτό σου πνευματικά, απομακρύνσου λίγο από το κελί σου και δες τον εαυτό σου από εκεί, σαν δεύτερο πρόσωπο, και θα βρεις πολλά ελαττώματα.
* *
Ε άν δεν γνωρίσει ο άνθρωπος τον παλαιό του άνθρωπο, για να ταπεινωθεί φυσιολογικά, η ταπείνωση δεν μπορεί να του γίνει κατάσταση, για να παραμένει η θεία Χάρις.
* *
Μην επιδιώκεις να γίνεις Γέροντας, γιατί και ως σκέψη είναι αποτυχία. Ούτε να θέλεις να κάνεις τον Γέροντα, εάν δεν έκανες υποτακτικός.
* *
Ε άν έγινες μόνος σου καπετάνιος, χωρίς να κάνεις προηγουμένως μούτσος συμβουλέψου τουλάχιστον τους θαλασσοπόρους, για να μη βουλιάξεις μαζί με το πλήρωμά σου (τα θαλασσώσεις).
* *
Ό ποιος επιδιώκει αξιώματα μόνος του, θα παλεύει και μόνος του σε όλη του την ζωή. Όποιος προωθείται από ανθρώπους θα έχει και ανθρώπους συμπαραστάτες του. Και όποιος πληροφορείται από τον Θεό θα είναι ο Θεός συμπαραστάτης του.
* *
Ε άν τυχόν κάποιος από εμάς τους Γεροντάδες είναι λίγο αλλήθωρος πνευματικά, να μην ζητάμε τυφλή υπακοή από τα Καλογέρια, για να μην πέσουμε όλοι στον γκρεμό κατά το γραφικό: Τυφλός τυφλόν εάν οδηγεί, αμφότεροι εις βόθηνον πεσούνται. (Ματθ.ιε΄,14)
* *
Μην έρχεστε βιαστικά στο Μοναστήρι, πριν ξεμπλέξετε τα κοσμικά σας κουβάρια, εάν θέλετε να πλεχτείτε ομαλά στην Αδελφότητα.
* *
Π ριν αναχωρήσεις από τον κόσμο, κάνε μια καρδιακή προσευχή στον Χριστό και εμπιστέψου τους γονείς και τ' αδέρφια σου στον Θεό, και εις το εξής μην τους θυμάσαι, γιατί τότε είναι υποχρεωμένος ο Θεός να τους βοηθήσει.
* *
Ο αρχάριος που θυμάται τους γονείς και τ' αδέρφια του, εμποδίζει την θεία βοήθεια. Εάν θυμάται και τον κόσμο, πολύ γρήγορα ξέχασε τι τράβηξε, για να ξεγαντζωθεί από τον κόσμο.
* *
Εάν δεν μπορείς να ξεγαντζωθείς από τον κόσμο, αγωνίσου τουλάχιστον να ξεγαντζώσεις το κοσμικό φρόνημα από μέσα σου.
* *
Δύσκολα ξεριζώνεται από μέσα μας ο κόσμος, εάν δεν ξεριζωθούμε εμείς πρώτα από τον κόσμο, τις αφορμές.
* *
Δ ύσκολο είναι να αποκτήσει κανείς θεϊκή αγάπη, εάν δεν βγάλει την αγάπη του από την μικρή του οικογένεια, για να μπει στην μεγάλη μας οικογένεια, του Αδάμ- του Θεού.
* *
Ο αρχάριος δεν πρέπει να ρουφήξει κοσμικό φρόνημα στην αρχή της Καλογερικής, γιατί θα τσιτσιρίζει συνέχεια, σαν το κερί που παίρνει νερό στο φιτίλι στο πρώτο βούτηγμα.
* *
Ο νέος, που έχει ζωηράδα και εγωισμό, δεν πρέπει να ταπεινώνεται απότομα από τον Γέροντα, γιατί θα πετάει παραφυάδες, όπως το δένδρο το νέο, που έχει πολλούς χυμούς όταν κλαδεύεται πολύ.
* *
Ε νώ το πνευματικό σου δένδρο είναι μικρό και τα κλωνάρια του χαμηλά, δέξου το πνευματικό φράξιμο και το δέσιμο με χαρά, για να μη κουτσουρευτείς και αχρηστευθείς από τα κατσίκια. Κάνε υπομονή, να μεγαλώσεις πνευματικά, για να τρέφεις με τους καρπούς σου και να δροσίζεις με την σκιά σου.
* *
Τ ο δενδράκι δένεται απαλά με χόρτο και όχι με σύρμα, γιατί πληγώνεται ο φλοιός και κατσιάζει. Και ο περιορισμός του αρχαρίου είναι απαλός, με καλοσύνη, για να μην κατσιάσει πνευματικά.
* *
Τ ο πνευματικό παιδί δεν πρέπει να δίνει δικαιώματα πνευματικά σε κανένα άλλο εκτός από τον Γέροντά του, ούτε να λέει λογισμούς του σε κοσμικούς και να ταπεινώνεται, διότι θα βλαφτεί ψυχικά από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν την μεγάλη αρετή της ταπεινοφροσύνης.
* *
Ο σαρκικός πόλεμος δεν είναι εμπόδιο στον νέο που θέλει να γίνει Μοναχός, αρκεί να μην σκέφτεται τον γάμο. Με λίγη άσκηση, αγρυπνία και προσευχή υποτάσσεται η σάρκα στο πνεύμα, όταν φυσικά υπάρχει ταπεινό φρόνημα. Αποταμιεύει δε παράλληλα ο νέος ουράνιο μισθό από τον αγώνα του.
* *
Μην ξεκινάτε για τον Μοναχισμό, εάν δεν έχετε ολόκληρη την καρδιά σας εσείς, γιατί θα αποτύχετε.
* *
Ο νέος που δίνει ολόκληρη την καρδιά του στον Χριστό και αφήνεται με εμπιστοσύνη σε έμπειρο πνευματικό Γέροντα εύκολα απεκδύεται τον παλαιό του άνθρωπο, όπως η νέα πατάτα που ξεφλουδίζεται με μεγάλη ευκολία. Ενώ ο ηλικιωμένος, εάν δεν είναι πολύ απλός και ταπεινός, μοιάζει με την παλιά πατάτα που δύσκολα ξεφλουδίζεται. Και βραστή να είναι ακόμη πρέπει να ξεφλουδιστεί ζεστή.
* *
Π ιο καθαρό είναι το σχήμα που έλαβε κανείς από μικρός, και ας σκονίστηκε και λίγο με την πολυκαιρία, παρά του ηλικιωμένου, που το έλαβε στα τελευταία του και το πήρε καθαρό και σιδερωμένο από τον Ράφτη στον τάφο.
* *
Τ ο μεγαλύτερο μνημόσυνο για τον κόσμο και για τους προγόνους μας είναι η πνευματική μας πρόοδο, διότι δικαιούνται τότε τη θεϊκή βοήθεια - εκτός από την προσευχή μας, που έχει παρρησία, και την χαρά που νιώθουν οι παππούδες μας για τα καμάρια τους - ενώ από την άσχημη ζωή μας τριπλά υποφέρουν.
* *
Ο μεγαλύτερος και καλύτερος πολύτεκνος είναι εκείνος ο άνθρωπος που αναγεννήθηκε πνευματικά και βοηθάει για την πνευματική αναγέννηση των παιδιών, για να εξασφαλίσουν τις ψυχές των στον Παράδεισο.
* *
Ό σοι γεννήθηκαν ανάπηροι ή έγιναν ανάπηροι από άλλους ή από δική τους απροσεξία, εάν δεν γογγύζουν, αλλά δοξάζουν ταπεινά τον Θεό και ζουν κοντά στο Χριστό, με τους ομολογητές θα τους κατατάξει ο Θεός.
* *
Ο καλός Θεός είναι όλο φιλότιμο και συγκινείται και από την τιποτένια μας προσφορά! Ενώ εμείς οι άνθρωποι τρώμε το γλυκό μέλι, στο Θεό προσφέρουμε το κερί, και ο Θεός χαίρεται την προσφορά μας!
* *
Ε νώ ο Θεός με τα σκουπίδια και την κοπριά τρέφει τα δένδρα, και μας κάνουν ωραίους αρωματισμένους καρπούς, και μας προσφέρει πλούσια την ευλογία Του, εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι με την αχαριστία μας, ενώ τρεφόμαστε από τους ωραίους καρπούς και τους κάνουμε κοπριά, έχουμε δυστυχώς και την υπερηφάνεια μας!
* *
Όλοι οι άνθρωποι δέχονται τις πλούσιες ευλογίες του Θεού, αλλά λίγοι ευχαριστούν τον Θεό και είναι ευχαριστημένοι και χαρούμενοι κοντά στον Θεό.
* *
Πολλοί άνθρωποι τα έχουν όλα,αλλά έχουν και λύπη,γιατί τους λείπει ο Χριστός.
Γενέθλιον της Θεοτόκου τη 8η-9-1980 Κουτλουμουσιανό Κελλί <<Παναγούδα>> Άγιον Όρος Μοναχός Παΐσιος
