Sunday, January 27, 2013

Is Faith Instilled Through Education?



Where does faith come from?  Saint Theophan the Recluse tells us
"Faith in the existence of God and His almightyness is an inherent property of the spirit which is found in each person as soon as his aptitudes are developed."
Education only develops faith and gives it a form so it can be continually nurtured through worldly activities.  This is quite different than the faith we gain in society.  Society instills faith in its norms through education.  All norms of society come from the human mind and are made firm though laws and accepted practices of a given society.  All this needs to be learned because they are not naturally inherent in ones being.  They are external and the mind needs to be conditioned to learn these norms that lead to  faiths like patriotism, political freedom and democracy.


Faith in God is a bit different than any faith we have in society.  We are made in God's image. We do not have to learn from any form of education the nature of this image.  It is in our make-up.  To know God requires a different kind of knowing than we use to know the ways of society.  Faith in God cannot be learned by study.  It can only be gained though an inner opening of our heart to the reality that exists there.


There are many ways we can come to a knowledge of God which lead us to faith.  We can find God through our experiences with His creation, especially if we spend time in wilderness areas where man has had no influence.  There, all we see is the work of God and we experience its incredible beauty which opens our heart to what is within.  God can send us a vision like He did to Saint Paul on his journey to Damascus.  Such visions of the uncreated light and voice of God are immediately transforming but rare.  We can read the Gospel which then turns on a light in our heart and we find it explains what we feel deep inside.  It opens our heart to what is already there. We can be moved by a spiritual guide or friend who gives us an insight that unlocks these inner secrets.  Faith will come not by formal education but but through insight, an experience that lets us know the reality of what we have already inside us.


What does this say about Christian education?  Can we learn faith at school by forced prayer or forced Bible study? Can we gain faith though new laws? What is the value of Sunday school where we try to force feed our children information about how we speak and practice our faith?  Are these efforts all in vain?


No, not entirely, as these attempts at education may for some awaken what they already have within.  But for others. these activities can instill a rationalization that will lead to a rejection of God if it is based on the assumption that you can explain God and faith through rational discourse.  Sound Christian education has to be that which inspires one to seek what is within.  It needs to place an emphasis on what cannot be explained our understood by our rational mind.  It has to encourage one to live in the mystery and to seek what is beyond the knowledge of society.


This is the basis of prayer and the Orthodox worship service.  Properly guided the attendance in the Divine Liturgy should be more important and a few minutes in a Sunday school class room.  The class room can only help us explain and share what we have gained from our inner experience.  It gives us a  language to share what is not really sharable.


In concluding, here is a thought from Saint Theophan,
If everyone has faith, it follows that the norm of the human life undeniably includes faith.  consequently, he who does not have faith departs from this norm, and is a moral freak.  All nonbelievers are of this order.


Reference: The Spiritual LIfe, pp 301-303

Το χέρι του Θεού


Άκουγα κάποιες φορές ανθρώπους χτυπημένους από την ζωή, ανθρώπους που τα βάσανα και οι περιπέτειες σημάδεψαν τον βίο τους, να λένε: « Στην περίπτωση μου είδα το χέρι του Θεού». « Το χέρι του Θεού με γλύτωσε».
Αναρωτιόμουν πώς να ‘ναι το θεϊκό χέρι…

Σαν το στοργικό χέρι της μάνας;
Σαν το οδηγητικό χέρι του πατέρα;
Σαν το βασιλικό χέρι που λύνει γόρδιους δεσμούς;
Σαν το ευλογητικό χέρι του ιερέα;
Σαν το χέρι του Μωυσή που άνοιξε στα δύο την Ερυθρά θάλασσα;
Κι’ ήρθε η ώρα να το δώ…. Είδα το χέρι του Θεού…. Δύσκολα περιγράφεται.
Εμείς τα βάζουμε κάτω, μετράμε, υπολογίζουμε, ψάχνουμε οριζόντια την λύση. Γι’ αυτό και λύση δεν βρίσκουμε. Δεν βλέπουμε φως στο τούνελ.
Και ξαφνικά, μπρος στο αδιέξοδο, επεμβαίνει ο Θεός. Προσφέρει την λύση, χαρίζει το θαύμα. Έκθαμβοι πια αναλογιζόμαστε: Όσο δύσκολα είναι κάποια πράγματα για τον νου μας, τόσο εύκολα είναι για το χέρι του Θεού.
Κι’ ακόμη, πόσο αστείοι γινόμαστε, όταν αγχωνόμαστε και νομίζουμε ότι τα πάντα εξαρτώνται από μας!
Το χέρι του Θεού! που άλλοτε θάλπει, άλλοτε σκεπάζει, άλλοτε οδηγεί, μα πάντα προσφέρει την λύση.
Ας προσπαθήσουμε να ζούμε κάτω από το χέρι του Θεού, μέσα στη χάρη του Θεού και τότε θα νοιώθουμε ότι « τω Θεώ πάντα δυνατά έστι».

Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ


Όταν ό Πνευματικός Παπα - Γαβριήλ είχε γυρίσει από τον κόσμο, στη Σκήτη αυτή, είχε βαρεία αρρωστήσει για θάνατο ό Μοναχός Κύριλλος Κουμιώτης από την Καλύβα «Ζωοδόχου Πηγής» και επειδή πλησίαζε ή ώρα της έκδημίας του, κάλεσε τον πνευματικό του να εξομολογηθεί το 1965 έτος.

Ό Πνευματικός του Παπα - Έφραίμ προσπάθησε να βοηθήσει τον πάσχοντα για να εξομολογηθεί, αλλά ό ασθενής έλεγε, πώς στον αριστερό ωμό του είναι κολλημένο ένα χαρτί πού γράφει, αλλά τι γράφει δεν μπορούσε να ειπεί.

Πήγε κι άλλος Πνευματικός ό Παπα Χαράλαμπος από τα γύρω ασκητικά Καλύβα, άλλα κι αυτός στάθηκε αδύνατο να βοηθήσει τον ψυχορραγούντα αδελφό Κύριλλο.

Τότε ό κατά σάρκα αδελφός του Παπα - Νεόφυτος κι εκείνος Πνευματικός, κάλεσε και τον γέροντα Πνευματικό Παπα - Γαβριήλ Λευτεριώτη,, ό όποιος, μ' όλη την αδελφική αγάπη, πήγε κοντά στον ασθενή και σαν έμπειρος Πνευματικός όταν του είπε για το χαρτί, ρώτησε το Μοναχό Κύριλλο να του πει τι ακριβώς βλέπει. Ό ασθενής είπε, πώς στα δεξιά βλέπει δυο λευκοφόρους Αγγέλους και στα αριστερά ήταν έτοιμοι να αρπάξουν την ψυχή του πολλοί Δαίμονες, ό ένας από τους οποίους με την ουρά του γύριζε σύντομα και έπαιζε με το κομβοσχοίνι του ησυχαστή Γέροντα Ιωσήφ, πού βρίσκονταν κι αυτός εκεί.

Ό Πνευματικός Παπα - Γαβριήλ, παρεκάλεσε όλους τους αδελφούς να βγουν έξω από το δωμάτιο του ασθενή και ρώτησε για δεύτερη φορά το Μοναχό Κύριλλο να του πει τα κρυπτά της καρδίας του.

Αφού ό ασθενής τα είπε όλα, τότε τον ρώτησε ό:ν το χαρτί είναι ακόμα κολλημένο στον ωμό του. Ό ασθενής απάντησε πώς και πάλι το χαρτί είναι κολλημένο εκεί που αρχικά το αισθανόταν.

Ό Πνευματικός τότε είπε στον Μοναχό Κύριλλο να ρωτήσει το φύλακα Άγγελο, να του ειπεί εκείνος τι γράφει το χαρτί. Ό Μοναχός Κύριλλος γύρισε προς τους Αγγέλους και τους μίλησε σε γλώσσα, πού ό Πνευματικός δεν καταλάβαινε ούτε μια λέξη άπ' αυτά πού έλεγε. Κι ό Άγγελος του απαντούσε στην ίδια γλώσσα. Τότε ό Παπα - Γαβριήλ, έβαλε το πετραχήλι επάνω στον ασθενή και τον ρώτησε τι του είπε ό Άγγελος ότι γράφει το χαρτί; Κι ό Μοναχός Κύριλλος του είπε δυο αμαρτίες πού αυτός πρώτα δε θυμότανε να τις πει.

Ό Πνευματικός αφού του είπε αυτά, διάβασε τη συγχωρετική ευχή, κι όταν τελείωσε πήρε το πετραχήλι κι ό ασθενής είπε στον Πνευματικό, πώς το χαρτί κόλλησε πάνω στο πετραχήλι και σβήσανε τα αμαρτήματα του, πού ήτανε γραμμένα σ' αυτό, και με το λόγο αυτόν, παρέδωκε το πνεύμα και κοιμήθηκε τον αιώνιο ύπνο των μακαρίων.

Ή πείρα και διάκριση του Πνευματικού, βοήθησε τον αδελφό Κύριλλο να εξομολογηθεί και να καθαρισθεί από τις ανθρώπινες αδυναμίες του, με διερμηνέα και βοηθό τον Άγγελο φύλακα της ψυχής.

Ό Πνευματικός Παπα - Γαβριήλ, στην Κόρινθο έζησε 28 χρόνια πνευματική ζωή, με παντός είδους εγκράτεια και έκτισε εκεί μεγάλη και ευρύχωρη πνευματική φωλιά - ωραιότατη περικαλλή εκκλησία του θαυματουργού Ιεράρχου αγίου Νικολάου.


 http://www.agioritikovima.gr/perizois/15405-o-fulakas-agge